Επίλογος

Η Ραδιοφωνία έχει ταχύτατη εξέλιξη σήμερα αφού γίνεται πλέον από αναλογική ψηφιακή και αγγίζει τα όρια του διαστήματος, με τις δορυφορικές αναμεταδόσεις. Ένας Ελληνοπόντιος κοσμοναύτης συνομιλεί αυτές τις μέρες από το διαστημόπλοιο με τη μητέρα του στη Θεσσαλονίκη, σαν να μιλάει από το διπλανό δωμάτιο του σπιτιού του.   

Ένα μουσείο Ραδιοφωνίας είναι ένας καθρέφτης της ιστορίας. Άλλωστε η πολυτιμότερη περιουσία του ελληνισμού ίσως είναι η ιστορία του. Αν τηρήσουμε τις αναλογίες, ο Νεότερος Ελληνισμός μάλλον έχει ξεπεράσει την αρχαιότητα, επιφυλάσσοντας σε πολλούς τομείς πρωτοποριακές εκπλήξεις. Άλλαξε ενδεχομένως τη ροή των γεγονότων στην έκβαση του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Στα μέσα μαζικής επικοινωνίας διαθέτει το δικό του «Μαρκόνι των Βαλκανίων» Χρίστο Τσιγγιρίδη και τους δικούς του «Λυμιέρ των Βαλκανίων» αδελφούς Μανάκια.

Ένα μουσείο ραδιοφωνίας παγώνει την εικόνα της ιστορίας σταματώντας το χρόνο. Είναι η δύναμη της ανθρώπινης μνήμης να μην ξεχάσει: «Δεν ξεχνώ». Είναι η μάχη αντίστασης ενάντια στη λήθη. Είναι η αλήθεια της ανάμνησης.

 Έτσι μαζέψαμε τα ραδιόφωνα, τους φωνογράφους, τα γραμμόφωνα, τα μαγνητόφωνα, τους ραδιοπομπούς, τα μικρόφωνα, τους ενισχυτές, τα μεγάφωνα, τα ακουστικά, τους ασυρμάτους, τις λυχνίες, τις κεραίες, τα χειριστήρια, τα τηλέφωνα, τα σήματα, τις φωτογραφίες, που κάθε ένα από αυτά έχει τη δική του ιστορία. Εμείς με την ιστορική μας έρευνα, τα βάλαμε όλα αυτά το ένα δίπλα στο άλλο, να υποδηλώνουν όλα μαζί με τη φωνή ή τη σιωπή την ύπαρξή τους. Πρέπει, όπως λέει και ο Αντρέ Μαλρό να παραδώσουμε το σήμερα, σωστό και ακέραιο στο αύριο, γενιά που έρχεται, γενιά που φεύγει.

Το μουσείο αυτό συμπληρώνει το ρόλο ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού της ραδιοφωνίας και θα δημιουργήσει ένα «τοπίο ιστορίας» όχι μόνο για τους ειδικούς αλλά και για όλους όσοι θέλουν να διασώσουν την εντύπωση για το ραδιοφωνικό ηχόχρωμα αυτού του τόπου. 

Παναγιώτης Κίσκιλας
σκηνοθέτης